shirinB

چرخه طول عمر توسعه اندروید
زمانی که اپلیکیشن خودتان را به طور کامل تست کرده و توسعه دادید، می توانید فروش یا توزیع رایگان برنامه تان را با استفاده از گوگل پلی (یک فروشگاه مشهور برنامه های اندروید) آغاز کنید. شما همچنین می توانید اپلیکیشن های خودتان را با ارسال آنها به صورت مستقیم برای کاربران؛ در اختیار آنها قرار دهید؛ همچنین می توانید به کاربران اجازه دهید که اپلیکیشن شما را از وبسایت خودتان دانلود کنید.

شما می توانید فرآیند انتشار یک وبسایت رسمی اندروید را با جزئیات کامل بررسی کنید؛ اما این مقاله آموزشی؛ مراحل ساده ای را که باید برای راه اندازی برنامه تان روی گوگل پلی انجام بدهید؛ به شما نشان خواهد داد. در اینجا؛ یک بررسی ساده شده آمده است که در راه اندازی اپلیکیشن اندرویدتان؛ کمک زیادی به شما می کند.

مرحله    Activity
1    تست رگرسیون قبل از انتشار برنامه شما، باید اطمینان حاصل کنید که کیفیت این برنامه؛ انتظارات اولیه را برای تمام دستگاه های اندروید و روی تمام دستگاه هایی که هدف شما است، برآورده می کند. بنابراین باید تمام تست های مورد نیاز را روی دستگاه های متفاوتی از جمله تلفن ها و تبلت ها انجام دهید.
2    رتبه بندی اپلیکیشن زمانی که برنامه خود را در گوگل پلی منتشر می کنید؛ شما باید یک رتبه بندی محتوا را برای برنامه خود تعیین کنید، که به کاربران Google Play از میزان کمال آن برنامه ,اطلاع می دهد. رتبه بندی های موجود در حال حاضر (الف) همه (ب) بلوغ کم (ج) بلوغ متوسط (د) بلوغ زیاد است.
3    مناطق هدف گوگل پلی به شما اجازه می دهد کنترل کنید که اپلیکیشن شما در کدام کشورها و مناطق به فروش برسد. بر این اساس، شما باید تنظیم منطقه زمانی، بومی سازی یا هر نوع الزام خاص دیگر را بر اساس منطقه مورد نظر، مدیریت کنید.
4    اندازه اپلیکیشن در حال حاضر، ماکزیمم اندازه یک APK منتشر شده در گوگل پلی 50 مگابایت است. اگر اپلیکیشن شما از این اندازه تجاوز کند؛ یا اگر بخواهید که دانلود ثانویه پیشنهاد کنید؛ می توانید از فایل های بسط APK استفاده کنید که در آن گوگل پلی به صورت رایگان زیرساخت سرور آن را میزبانی می کند و به صورت اتوماتیک دانلود آن روی دستگاه را مدیریت می کند.
5    سازگاری صفحه نمایش و SDK بسیار مهم است که اطمینان حاصل کنید که اپلیکیشن شما برای اجرای صحیح روی نسخه های پلتفرم اندروید و اندازه های صفحه نمایش متفاوت دستگاه های مد نظر شما؛ طراحی شده است.
6    قیمت گذاری اپلیکیشن تصمیم گیری در مورد این که اپلیکیشن شما رایگان باشد یا برای دانلود آن پول دریافت شود؛ خیلی مهم است زیرا در گوگل پلی؛ اپلیکیشن های رایگان باید رایگان باقی بمانند. اگر می خواهید اپلیکیشن تان را بفروشید؛ باید قیمت آن را بر اساس ارزهای متفاوت تعیین کنید.
7    محتوای تبلیغاتی این یک تمرین بازاریابی خوب است که انواع مختلفی از ویژگی های گرافیکی باکیفیت را برای نمایش برنامه یا مارک تجاری خود ارائه دهید. بعد از انتشار، اینها در صفحه جزئیات محصول شما، در لیست فروشگاه ها و نتایج جستجو و جاهای دیگر ظاهر می شوند.
8    ساخت و آپلود APK آماده برای انتشار برنامه آماده برای انتشار همان چیزی است که شما در توسعه دهنده کنسول بارگذاری کرده و برای کاربران توزیع می کنید. می توانید جزئیات کامل در مورد چگونگی ایجاد نسخه آماده انتشار اپلیکیشن خودتان را در بخش آمادگی برای انتشار مطالعه کنید.
9    جزئیات برنامه ی نهایی شده گوگل پلی روش های مختلفی در اختیار شما قرار می دهد تا بتوانید برنامه تان را تبلیغ کرده و در صفحه مربوط به جزئیات محصول تان با کاربران تعامل داشته باشید؛ از گرافیک های رنگارنگ؛ تصاویر صفحه و ویدئوها گرفته تا توصیف های محلی؛ جزئیات انتشار، و لینک هایی به دیگر اپلیکیشن های شما در آن بخش قرار داده می شوند. بنابراین می توانید صفحه آرایی آن صفحه ی مربوط به اپلیکیشن خودتان را انجام دهید و تا جایی که بخواهید می توانید جزئیات شفافی را برای کاربران برنامه تان ارائه دهید.

ادامه مطلب....

ایمیل ها در واقع پیامهایی هستند که توسط سیستم الکترونیک توزیع شده است؛ یعنی با کمک شبکه، از یک کاربر سیستم به یک یا چند گیرنده ارسال می شود.

قبل از شروع Activity ایمیل، باید عملکرد ایمیل و اینتنت آن را بدانید، Intent داده ها را از یک جزء به مؤلفه دیگر انتقال می دهد؛ که ممکن است درون اپلیکیشن باشد یا خارج از آن.

برای ارسال ایمیل از اپلیکیشن خودتان، از ابتدا مجبور نیستید یک سرویس ایمیل پیاده سازی کنید، اما می توانید از یک برنامه موجود مانند اپلیکیشن پیش فرض پست الکترونیکی استفاده کنید که توسط اندروید؛ جی میل، اوت لوک، K-9 Mail و غیره ارائه شده است. به این منظور، ما باید آن Activity را بنویسیم که با استفاده از یک اینتنت ضمنی با عملکرد و داده های مناسب، یک سرویس دهنده ایمیل را راه اندازی کند. در این مثال ، ما می خواهیم با استفاده از یک شی Intent که سرویس های ارسال ایمیل موجود را راه اندازی می کند، یک ایمیل از برنامه خود ارسال کنیم.

بخش بعدی؛ قسمت های متفاوت شیء Intent که برای ارسال یک ایمیل لازم است؛ را توضیح می دهد:

شیء Intent- عملیات ارسال ایمیل

شما از ACTION_SEND استفاده می کنید تا یک سرویس ارسال ایمیل نصب شده روی دستگاه اندرویدتان را راه اندازی کنید. سینتکس ساده ی زیر برای ایجاد اینتنت با ACTION_SEND می باشد.

Intent emailIntent = new Intent(Intent.ACTION_SEND);

نوع/داده -شیء Intent برای ارسال ایمیل

برای ارسال یک ایمیل؛ شما باید mailto را با استفاده از متد ()setData به عنوان یک URI مشخص کنید و نوع داده با استفاده از متد ()setType باید مانند زیر به صورت text/plain باشد:

emailIntent.setData(Uri.parse(“mailto:”));

emailIntent.setType(“text/plain”);

شیء Intent – اضافی برای ارسال ایمیل

اندروید برای اضافه کردن TO، SUBJECT، CC، TEXT پشتیبانی داخلی دارد. در واقع فیلدهایی هستند که پیش از ارسال اینتنت به یک سرویس ارسال ایمیل هدف؛ می توان به آن اینتنت پیوست کرد. شما می توانید از فیلدهای اضافی زیر در ایمیل خود استفاده کنید:

اتوکد 2014 یا هر نسخه قبلی که دارای حالت منوی کلاسیک است را باز کرده و حالت منو را به Drafting and Annotation تغییر دهید. اکنون CUI را در خط فرمان تایپ کنید تا پنجره Customize User Interface ظاهر شود، از این پنجره به زبانه transfer بروید و از منوی کشویی Main customization file (acad.cuix) گزینه Save As را مطابق تصویر زیر انتخاب کنید.

مکانی را که می خواهید این پرونده را در آنجا ذخیره کنید مشخص و نامگذاری کنید، من آن را با عنوان My workspace نامگذاری می کنم و دکمه تائید را می زنم.

اکنون به اتوکد 2015 یا 2016 بروید و با تایپ CUI پنجره Customize user interface را باز کنید. به زبانه transfer رفته و مطابق تصویر زیر بر روی دکمه open از Customizations در پنل new file کلیک کنید. فایل cuix که در مراحل فوق ذخیره شده است را پیدا کرده و باز کنید.

همه ی حالت های منو از جمله کلاسیک اتوکد را در درخت حالت های منوی سمت راست پیدا خواهید کرد. حالت منوی کلاسیک اتوکد را از پنل سمت راست به پنل سمت چپ در درخت حالت منو کشیده و رها کنید، به تصویر زیر توجه کنید. برای ذخیره تنظیمات و خروج از پنجره CUI ، بر روی OK کلیک کنید.

اکنون، با کلیک روی workspace switching، حالت منوی کلاسیک را در آن مشاهده خواهید کرد و می توانید بین حالت منوی کلاسیک و سایر حالت ها جابجا شوید.

تنظیم های سفارشی

شما می توانید تنظیمات سفارشی اتوکد را مستقیماً با استفاده از گزینه migrate custom settings از منوی start منتقل کنید. این گزینه کلاسیک اتوکد را به همراه سایر منوهای نسخه قبلی منتقل خواهد کرد.

از منوی استارت همانطور که در تصویر بالا نشان داده شده است بر روی گزینه Migrate From Previous Release کلیک کنید و دکمه رادیویی user profiles را تیک بزنید. اگر می خواهید تنظیمات دیگر را نیز انتقال دهید، می توانید دکمه های دیگر را نیز تیک بزنید.

مطمئن شوید که نسخه قبلی اتوکد که حاوی حالت منوی کلاسیک است در منوی کشویی انتخاب شده باشد. در تصویر بالا اتوکد 2013 در منوی کشویی انتخاب شده است. همچنین اطمینان حاصل کنید که نسخه قبلی اتوکد که می خواهید تنظیمات آن را منتقل کنید نصب شده باشد، مجددا به تصویر بالا نگاه کنید.

اکنون نسخه جدید اتوکد را باز کرده و CUI را در خط فرمان تایپ کنید و enter را فشار دهید. پنجره Customize user interface ظاهر خواهد شد، در پنجره CUI زبانهcustomize  را انتخاب کنید (در صورتی که از قبل انتخاب نشده باشد). چهار حالت منوی جدید همانطور که در تصویر بالا نشان داده شده است در آنجا فهرست خواهند شد.

اکنون تمام حالت های منو بجز حالت منوی کلاسیک را با کلیک راست روی حالت ها و انتخاب گزینه delete از منوی متنی حذف کنید. همچنین می توانید با انتخاب تغییر نام از منوی متنی، حالت منوی کلاسیک اتوکد منتقل شده را به نام کوتاه تری تغییر دهید.

ادامه مطلب....

گام اول. صحنه را تفکیک کنید
هدف از انجام این کار، تفکیک و تجزیه صحنه به بخش هایی با اندازه کوچکتر است که GPU تان بتواند بدون مانع و مزاحمت به محاسبه بپردازد. بنابراین اولین گام، تصمیم گیری در مورد محوه جداسازی اِلمان هاست.

من مایلم از بلوکه بندی (افزودن اشکال پایه) برای تعیین نحوه تفکیک اجزا در صحنه استفاده کنم:

وقتی فهمیدید که چطور قرار است صحنه تجزیه شود، می توانید به مرحله بعد بروید…

گام دوم. المان ها را در Render Layers جدا کنید

جعبه های Scene مربوط به این هستند که چه لایه های فیزیکی برای کل صحنه، رندر گرفته خواهند شد. در واقع این نباید در این بخش باشد زیرا هیچ ربطی به render Layers ندارد و فقط نشان می دهد چه لایه هایی را در میدان دید (Viewport) سه بعدیتان فعال کرده اید.

جعبه های Layer همان لایه های فیزیکی هستند که در Render Layer گنجانده خواهند شد. در مثال ما، اولین 5 لایه Foreground هستند به همین دلیل من آن را انتخاب کردم.

جعبه های Exclude مهم هستند. این همان چیزی است که نباید در این لایه از آن رندر گرفته شود (و باید انتخاب معکوس مجموعه لایه ها باشد). اما بر خلاف بخش Layers، این جعبه به طور ویژه به Blender می گوید که چه لایه هایی از محاسبه حافظه بیرون مانده اند. از این مرحله نگذرید چون در غیر اینصورت کل مزیت آن، یعنی صرفه جویی در حافظه از بین می رود.

برای هر لایه رندر این کار را نجام دهید. همه کارهایی که انجام داده ام را در تصویر زیر می بینید:

دانلود رایگان 4 تا از بهترین جزوه های PDF آموزش بلندر

گام سوم. Render Transparency را فعال کنید
از آنجا که قصد داریم چندین رندر را روی همدیگر جمع کنیم، اینکه Blender پس زمینه را کاملا شفاف پردازش و ارائه کند حائز اهمیت است. به زبانه Render و سپس مسیر Film section>Check ‘Transparent بروید.

گام چهارم. رندر بگیرید

از اینکه ببینید فقط بخشی از صحنه تان مثل تصویر بالا نمایان می شود، خوشحال نخواهید شد. عملا همه آنها در آنجا هستند، ولی Blender تنها یک لایه که رندرینگش به اتمام رسیده را نمایش می دهد. در گام بعد ما همه را با هم ترکیب خواهیم کرد.

دانلود رایگان آموزش صفر تا صد نرم افزار بلندر (فیلم فارسی+ جزوه pdf)

گام پنجم. ترکیب کنید
هر لایه رندر پس زمینه شفافی دارد، بنابراین می توانید آنها را از طریق Compositor و استفاده از گره Alpha Over با هم ترکیب کنید.

این کار را برای همه لایه های رندر که دارید انجام دهید:

تمام شد!

خب! به این ترتیب می توانید از یک صحنه پیچیده روی یک دستگاه معمولی رندر بگیرید. خوشبختانه این بررسی همه جانبه برای قرار گرفتن در مسیر صحیح رندرگیری این صحنه های حجیم و سنگین کافیست.

ادامه مطلب....

اندروید؛ اپلیکیشن های داخلی برای تماس های تلفنی فراهم آورده است؛ در برخی از موقعیت ها، ممکن است نیاز داشته باشیم که از طریق اپلیکیشن مان؛ یک تماس تلفنی ایجاد کنیم. این امر می تواند به سادگی با استفاده از اینتنت های ضمنی با actionهای مناسب؛ انجام شود. همچنین؛ می توانیم از کلاس های PhoneStateListener و TelephonyManager استفاده کنیم تا تغییرات در برخی از شرایط تلفنی در دستگاه را نظارت نماییم.

این فصل، تمام مراحل ساده ای را فهرست می کند که باید برای ایجاد یک اپلیکیشن که بتواند تماس تلفنی ایجاد کند؛ اتخاذ شود. شما با فراخوانی عملکرد تماس تلفنی داخلی اندروید؛ می توانید از اینتنت اندروید برای ایجاد یک تماس تلفنی استفاده کنید.

عملیات-شیء اینتنت برای ایجاد یک تماس تلفنی

شما از ACTION_CALL برای تریگر کردن عملکرد تماس تلفنی داخلی موجود در دستگاه اندروید استفاده می کنید. سینتکس ساده ی زیر؛ برای ایجاد یک اینتنت با ACTION_CALL به کار می رود:

Intent phoneIntent = new Intent(Intent.ACTION_CALL);

شما می توانید از ACTION_DIAL به جای ACTION_CALL استفاده کنید؛ در این صورت شما گزینه ای خواهید داشت که می توانید شماره تلفن با کد نویسی سخت را پیش از برقراری تماس ، به جای آن که یک تماس مستقیم ایجاد نمایید؛ اصلاح کنید.

نوع/داده اینتنت برای ایجاد یک تماس تلفنی

برای این که یک تماس تلفنی با شماره تلفن داده شده ی 91-000-000-0000 برقرار کنید؛ باید مانند زیر؛ tel را با استفاده از متد setData() به صورت URI مشخص کنید.

phoneIntent.setData(Uri.parse(“tel:91-000-000-0000”));

نکته جالب توجه آن است که برای ایجاد یک تماس تلفنی؛ شما نیازی ندارید که هیچ داده یا نوع داده ی اضافه ای را مشخص نمایید.

مثال

مثال زیر به شما به صورت عملی نشان می دهد که چگونه می توانید از اینتنت اندروید برای ایجاد یک تماس تلفنی با شماره تلفن داده شده؛ استفاده کنید.

برای آزمایش کردن این مثال، شما به یک دستگاه تلفن واقعی نیاز دارید که به آخرین نسخه از سیستم عامل اندروید مجهز شده باشد؛ در غیر این صورت؛ شما احتمالاً با شبیه ساز درگیر می شوید زیرا ممکن است به درستی کار نکند.